Namibia - wielkie przestrzenie, super krajobrazy
państwo w południowo-zachodniej Afryce, leżące nad Oceanem Atlantyckim.
Głównymi gałęziami gospodarki Namibii są: przemysł wydobywczy, rybołówstwo, turystyka i rolnictwo. Bogactwo zasobów mineralnych sprawia, że jedna trzecia PKB Namibii pochodzi
z górnictwa. Głównymi minerałami wydobywanymi w Namibii są: diamenty, złoto, srebro, cynk, miedź, ołów, granit. Rolnictwo ma mały udział w przyroście gospodarczym. Jednak to w
rolnictwo jest gałęzią gospodarki o największym zatrudnieniu, ponad 50%.
Namibia jest największym eksporterem ryb w Afryce. Po wielu latach nadużyć połowowych jakie dokonywane były przez jednostki rybackie z całego świata, które niemalże doprowadziły
do całkowitej eksploatacji łowisk namibijskich, opracowano doskonały system kontroli rybołówstwa w granicach wód terytorialnych. Dobre zarządzanie i pomoc krajów skandynawskich spowodowała,
że rybołówstwo urosło do drugiej w kolejności gałęzi gospodarki Namibii pod względem wpływów do budżetu. Najbardziej prężnym i najszybciej rozwijającym się przemysłem jest turystyka.
To dzięki unikalnemu i mało skażonemu przez cywilizację pięknu Namibii, niesłychanie przyjaznych ludziach, nieprzerwanie rośnie liczba turystów odwiedzających Namibię. W ostatnim roku osiągając wzrost
o 25% liczby odwiedzających do roku poprzedniego osiągając liczbę miliona turystów.
Historia Namibii
Namibia pierwotnie była zamieszkana przez Buszmenów, następnie napłynęły ludy Hotentotów, a od drugiej połowy XVII wieku nastąpiła ekspansja ludów Bantu. W 1878 roku Brytyjczycy założyli port Walvis Bay.
W 1883 roku niemiecki kupiec Lüderitz dokonał zakupu Angra Penguena (obecnie Lüderitz Bay) od przywódcy plemienia Nama Josepha Fredericksa za bagatela 10 000 reichsmarek i 260 sztuk broni w ten sposób Namibia,
jako jedna z ostatnich terytoriów afrykańskich, stała się europejską kolonią w Afryce.
W 1884 Namibia stała się niemieckim protektoratem zwanym Niemiecką Afryką Południowo-Zachodnią (Deutche Südwest-Afrika). Przywódcy plemion Nama i Herero podpisali porozumienie z niemieckim rządem w sprawie ochrony tych
dwóch plemion w zamian za możliwość korzystania i gospodarowania ich ziemią. Jednak tubylcy dość szybko spostrzegli, że niemieccy kolonialiści nadużywają ich gościnności. Wywołało to krwawy konflikt pomiędzy Afrykanami
a Niemcami, który trwał aż do roku 1908 kiedy to Afrykanie zostali pokonani.
Podczas I Wojny Światowej Niemiecka Afryka Południowo-Zachodnia została zdobyta przez Związek Południowej Afryki (obecnie RPA) i Wielką Brytanię. W 1920 roku Liga Narodów nadała Związkowi Południowej Afryki
oficjalną kontrolę nad tym terenem i Afryka Południowo-Zachodnia stała się terytorium mandatowym. Od 1946 roku wywiązał się spór pomiędzy ZPA a ONZ o status tych ziem. Związek traktował je jako swoją piątą prowincję,
natomiast ONZ jako terytorium powiernicze.
W 1958 roku powstała SWAPO (Organizacja Ludu Afryki Południowo-Zachodniej), która rozpoczęła walkę wyzwoleńczą. W roku 1966 ONZ pozbawiła RPA prawa do administrowania tym terytorium, jednocześnie zmieniając nazwę na Namibia. RPA zaanektowała ten
obszar i nie oddała go pod powiernictwo ONZ pomimo wielu uchwał nakazujących zwrot tych ziem Zgromadzeniu Ogólnemu. Pod kierownictwem Sama Nujomy SWAPO prowadziła walkę zbrojną o niepodległość. W 1988 roku RPA zgodziła
się na niepodległość Namibii w zamian za wycofanie wojsk kubańskich z sąsiedniej Angoli. Po wycofaniu wojsk i wyborach powszechnych 1 listopada 1989 roku, pod nadzorem ONZ, Namibia ogłosiła niepodległość 21 marca 1990 roku.
Prezydentem państwa został Sam Nujoma prowadzący politykę wolną od konfliktów etnicznych i propagujący pojednanie, czyniąc Namibię jednym z niewielu krajów afrykańskich o stabilnej demokracji.
Będąc studentem Wyższej Szkoły Morskiej w Szczecinie, w 1995 roku odbywałem praktykę morską na statku o nazwie "Lepus". Jako wielbiciel śpiewanej twórczości Jerzego Porębskiego wiedziałem iż
"Ze Świnoujścia do Walvis Bay, Droga nie była krótka", "Stary zardzewiały wrak na pół roku zastąpił mi świat" jak śpiewał autor w piosence "Cztery piwka".
Wrak na którym miałem praktykę mógłby być
inspiracją do pisania piosenek przez pana Porębskiego. Lepus dla mnie był miejscem na którym poznałem swoją żonę, która była na nim inspektorem połowowym.
